Hoe overleef ik de brugklas? 

Welkom bij School’s cool Westland!

Voor alle kinderen is de overgang van basisschool naar voortgezet onderwijs een grote stap. Voor sommige kinderen ook een lastige stap, als gevolg van hun karakter of gedrag of door omstandigheden thuis. Zij kunnen wel een steuntje in de rug gebruiken om onderpresteren en schooluitval tegen te gaan. School’s cool Westland geeft begeleiding aan brugklassers die dit risico lopen.
De ondersteuning wordt geboden door een mentor, een vrijwilliger met een gedegen opleiding die de leerling wekelijks thuis bezoekt en helpt met alle schoolzaken. Zo worden ook de ouders erbij betrokken. School’s cool werkt al in meer dan vijftien gemeenten in Nederland en de methode blijkt erg succesvol. Uit metingen is gebleken dat 95 procent van de geselecteerde risicoleerlingen zijn best blijft doen op school en de schoolcarrière vervolgt.

School's cool Westland wint WestlandHart

Foto
Coördinatoren Wendy en Brenda ontvangen de juryprijs.
School's cool Westland heeft voor dit jaar de WestlandHart juryprijs gewonnen! 

WestlandHart werkt met een onafhankelijke jury en zet elk jaar vrijwilligersorganisaties in de gemeente Westland in het zonnetje. De publieksprijs ging naar Fietsen voor mijn eten. Daarnaast waren in 2021 De Vereeniging en Stichting Clean Up Team Westland genomineerd. 

WestlandHart heeft ons en alle andere genomineerden € 2.500 (per organisatie) ter beschikking gesteld, een bedrag dat we vrij mogen besteden.  

Het winnen van de juryprijs heeft ons daarnaast een mooi kunstwerk opgeleverd, en publiciteit in de plaatselijke media.

Een paar mooie woorden uit het juryrapport:
"In tien jaar zijn honderden scholieren geholpen (...) Bijzonder is dat de stichting veel vrijwilligers aan zich weet te binden. De mentoren zijn bereid om zich langdurig en meerdere uren per week in te zetten (...) Basisscholen, ouders en voortgezet onderwijs als ook organisaties die werken met professionals [weten] de stichting goed te vinden."

Wij zijn heel blij met deze prijs, een groot compliment voor ons werk. Bedankt, WestlandHart!

​Update ivm Coronavirus

In lijn met het landelijke beleid omtrent het coronavirus heeft School's cool Westland een protocol opgesteld. Klik hier voor het protocol.

Bijeenkomsten van mentoren en andere vrijwilligers zullen alleen plaatsvinden onder de voorwaarden zoals landelijk uitgevaardigd door RIVM en overheid. Dit zal verschillen per moment.
Voor diegenen die liever nog op afstand aangehaakt blijven, digitaal of telefonisch, staat dat uiteraard vrij. Geef het aan, en met maatwerk gaan we samen aan de slag.

Mentorentraining 11 juni: wat een feest!

Op 11 juni hadden we weer een geweldige bijeenkomst met een aantal mentoren van School’s cool Westland.

Cöordinator Wendy vertelt:
"We mochten de nieuwe mentoren trainen over onderwerpen zoals: do’s & don’ts, valkuilen, grondhouding en aan vertrouwen bouwen.
Een ervaren mentor heeft ook zijn avonturen van eerdere mentoraten gedeeld. Wat een positieve vibe was er weer! Heerlijk om onderdeel van uit te kunnen maken."

Mentoren stellen zich voor


​Mentor en coördinator Aad van Marrewijk stelt zich voor.
​
Vertel eens iets over jezelf! “Ik ben 63 jaar geleden geboren in Honselersdijk, in een tuindersfamilie. Nu woon ik in Den Haag met mijn vrouw Helen en mijn zoon Jari, van 21 jaar. Mijn dochter Kiki woont al op zichzelf met haar vriend. Behalve Den Haag – ik woon tegen Wateringen aan – en Honselersdijk heb ik op verschillende plekken in Nederland gewoond voor mijn werk, en op Curaçao, voor een paar jaar.”

Wat voor werk doe je dan? “Ik ben opgeleid in de accountancy en heb ook gewerkt als registeraccountant. Later ben ik financieel controller geworden en uiteindelijk financieel en algemeen directeur, bij Reym in Amersfoort en bij ATM in Moerdijk. Maar sinds vorig jaar ben ik met vroegpensioen.”

Hoe kwam je terecht bij School’s cool Westland? “Toen ik met vroegpensioen ging had ik geen zin om stil te gaan zitten. Dus ben ik gaan zoeken naar vrijwilligerswerk. Bij School’s cool kwam ik uit via het Oranjefonds. Toen ik ging kennismaken voelde ik meteen een klik, en nu werk ik met een pupil in Hoek van Holland. Wendy en Peter hebben me ook gevraagd of ik coördinator wilde worden. Dat vond ik wel vroeg, maar ik heb het er toch op gewaagd.”

Hoe gaat dat? “Naar mijn pupil ga ik graag toe, we krijgen steeds meer een vertrouwensband. Het eerste dat we hebben aangepakt is hoe ze op anderen reageert. Ze kan nogal direct uit de hoek komen! Intussen kan ze wat beter tot tien tellen en dat helpt stukken in de samenwerking met medeleerlingen en leerkrachten.”

En als coördinator? “Het bevalt me prima, al vind ik het wel jammer dat ik de mentoren niet ‘echt’ kan ontmoeten. In coronatijd is het fijn om te kunnen terugvallen op zoiets als Zoom, maar het is toch anders dan een ‘live’ gesprek. Dus ik hoop dat ik iedereen snel ook eens in persoon kan ontmoeten!” [Dit interview komt uit december 2020, red] ​

Doe je nog andere dingen, nu je niet meer werkt? “Ja, best veel eigenlijk. Ik werk nog een beetje, maar dan als eigen baas in mijn eenmansbedrijf Aad4Raad. En naast School's cool Westland doe ik vrijwilligerswerk voor een paar andere organisaties: bij Basalt (www.basaltrevalidatie.nl) bijvoorbeeld. En voor de stichting die sportpark De Strijphorst in Honselersdijk exploiteert ben ik penningmeester. Ik wil ook nog voor de Rolbus aan de slag. Verder ben ik mantelzorger voor mijn vader, die in De Kreek woont. En ik houd altijd een dag in de week vrij om iets leuks te gaan doen met mijn vrouw. We houden van wandelen en fietsen in de natuur, gewoon ergens in Nederland.”Aad stelt zich voor.

“Ik ben 63 jaar geleden geboren in Honselersdijk, in een tuindersfamilie. Nu woon ik in Den Haag met mijn vrouw Helen en mijn zoon Jari, van 21 jaar. Mijn dochter Kiki woont al op zichzelf met haar vriend. Behalve Den Haag – ik woon tegen Wateringen aan – en Honselersdijk heb ik op verschillende plekken in Nederland gewoond voor mijn werk, en op Curaçao, voor een paar jaar.”

Wat voor werk doe je dan? “Ik ben opgeleid in de accountancy en heb ook gewerkt als registeraccountant. Later ben ik financieel controller geworden en uiteindelijk financieel en algemeen directeur, bij Reym in Amersfoort en bij ATM in Moerdijk. Maar sinds vorig jaar ben ik met vroegpensioen.”

Hoe kwam je terecht bij School’s cool Westland? “Toen ik met vroegpensioen ging had ik geen zin om stil te gaan zitten. Dus ben ik gaan zoeken naar vrijwilligerswerk. Bij School’s cool kwam ik uit via het Oranjefonds. Toen ik ging kennismaken voelde ik meteen een klik, en nu werk ik met een pupil in Hoek van Holland. Wendy en Peter hebben me ook gevraagd of ik coördinator wilde worden. Dat vond ik wel vroeg, maar ik heb het er toch op gewaagd.”

Hoe gaat dat? “Naar mijn pupil ga ik graag toe, we krijgen steeds meer een vertrouwensband. Het eerste dat we hebben aangepakt is hoe ze op anderen reageert. Ze kan nogal direct uit de hoek komen! Intussen kan ze wat beter tot tien tellen en dat helpt stukken in de samenwerking met medeleerlingen en leerkrachten.”

En als coördinator? “Het bevalt me prima, al vind ik het wel jammer dat ik de mentoren niet ‘echt’ kan ontmoeten. In coronatijd is het fijn om te kunnen terugvallen op zoiets als ZOOM, maar het is toch anders dan een ‘live’ gesprek. Dus ik hoop dat ik iedereen snel ook eens in persoon kan ontmoeten!”
​
Doe je nog andere dingen, nu je niet meer werkt? “Ja, best veel eigenlijk. Ik werk nog een beetje, maar dan als eigen baas in mijn eenmansbedrijf Aad4Raad. En naast School's cool Westland doe ik vrijwilligerswerk voor een paar andere organisaties: bij Basalt (www.basaltrevalidatie.nl) bijvoorbeeld. En voor de stichting die sportpark De Strijphorst in Honselersdijk exploiteert ben ik penningmeester. Ik wil ook nog voor de Rolbus aan de slag. Verder ben ik mantelzorger voor mijn vader, die in De Kreek woont. En ik houd altijd een dag in de week vrij om iets leuks te gaan doen met mijn vrouw. We houden van wandelen en fietsen in de natuur, gewoon ergens in Nederland.”
​Een van onze mentoren stelt zich voor: Jan Noordam
​
"Na een periode van ruim veertig jaar waarin ik actief was als leerkracht, directeur en programmaleider in het basisonderwijs kreeg ik tijd voor vrijwilligerswerk. 
Via een intern begeleider kwam ik in contact met School’s cool Westland. Een organisatie die werkt met thuismentoren met allerlei achtergronden, opleidingen en leeftijden, en daarmee ondersteuning biedt aan leerlingen die dit nodig hebben bij hun overstap naar het voortgezet onderwijs. Veel leerlingen kunnen zich bij deze overgang prima redden, maar dat geldt niet voor allemaal. Daar wilde ik graag mijn tijd en energie in steken. 
Sinds juli 2019 begeleid ik een leerling wekelijks bij hem thuis met huiswerk, met leren plannen en met de veranderingen in het voortgezet onderwijs. De band die wij opgebouwd hebben is uniek. En de persoonlijke groei van deze jongen is fantastisch om mee te mogen maken. Als thuismentor kom ik wekelijks in het gezin en voel ik me gewaardeerd. Zelfs de honden begroeten mij bij binnenkomst.
Ik kan iedereen – jong en oud – aanraden om het mentorschap te overwegen. Natuurlijk: het kost je anderhalf tot twee uur per week, maar het is een verrijking van het leven van de leerling en van jou als mentor."
Snel meer weten over School's Cool Westland? Bekijkt u dan het filmpje hierboven! In minder dan 4 minuten laat vlogger Roef zien wat wij doen. 
Nieuwsbrief ontvangen? Klik hier.

Kyona en Nicole: "Ze had maar een klein duwtje nodig"

Kyona en Nicole waren een echt succeskoppel! Ons nieuwe redactielid Anna zocht ze op en vroeg naar hun geheim. 
Kunnen jullie jezelf voorstellen?

Kyona: ik ben 14 jaar en ik zit op de Dalton Mavo in de tweede klas.
Nicole: ik ben 41 jaar en ik coach jongeren. Ik heb eerst gewerkt in het bedrijfsleven. Toen ik dat niet meer wilde ben ik begonnen met een studiekeuze-opleiding en een coachopleiding. Coachen ben ik begonnen met een-op-eenbegeleiding. Maar nu werk ik meer met groepen.

Hoe begon jullie mentoraat?

Nicole: Eigenlijk was het heel fijn om bij Kyona thuis te komen. Het is een ernorm gezellige familie dus ik voelde me meteen relaxed. Dat was fijn, ik vond het ook wel spannend. Kyona en ik hadden echt een klik: ik ben van de actie en dat is Kyona ook. Complimenten voor School’s cool dat jullie ons zo goed aan elkaar hadden gekoppeld! Het ging eigenlijk meteen goed.
Kyona: Ik kende Nicole eigenlijk al een beetje via een vriendin van mij. Ik vond de eerste keer wel spannend, maar het ging gelukkig wel goed.
Nicole: Voor Kyona was het natuurlijk ook spannend in het begin: ze ging al over van groep 8 naar de middelbare school en dan kwam er ook nog iemand meekijken. Het was gelukkig ook heel gezellig, want de ouders en de broer van Kyona waren altijd thuis als wij elkaar ontmoetten.

Nicole, wat deed je als je even vastliep tijdens je bezoek bij Kyona? Heb je nog tips voor nieuwe mentoren?

Nicole: In het begin was huiswerk vinden en opschrijven een beetje een puzzel: de school noteerde huiswerk op verschillende plekken online, en we hadden niet echt één planning. Dat hebben we dus als eerste aangepakt: alles in één planning zetten. Toen dat eenmaal liep had Kyona haar huiswerk altijd netjes af. Sowieso was ze goed gemotiveerd. Ook de school hielp goed mee. Eigenlijk ging het dus hartstikke goed met Kyona op de middelbare school. Het meest heb ik in ons jaar daarom geworsteld met vragen als: ‘wat kan ik voor Kyona doen, wat is nou precies het probleem?’
Daarop zijn we ons gaan richten op rustig lezen en soms samen huiswerk maken. En we gingen van een bezoek eens in de week naar eens in de twee weken. Toen corona kwam hebben we veel contact gehouden met videobellen en WhatsApp. Als ik terugkijk denk ik dat Kyona maar een klein duwtje nodig had om te wennen aan de middelbare school. Ik ben blij dat ik haar daarmee heb kunnen helpen. Belangrijkste les: pas je aanpak aan, ook bij School’s cool is geen kind hetzelfde.

Wat maakt jullie story nou een successtory?

Nicole: Kyona zelf! Kyona kwam van het speciaal onderwijs, en veel leerlingen stromen van daaruit door naar kaderonderwijs. Daarom waren er van tevoren zorgen: zou haar overstap naar de mavo niet teveel zijn? Maar uiteindelijk ging het gewoon goed. Kyona heeft laten zien dat de mavo een prima keuze kan zijn voor leerlingen uit het speciaal onderwijs. Als je maar het juiste denkniveau hebt. Mijn rol was vooral die van een steuntje in de rug, iemand om op terug te vallen.

Sam leerde plannen én reed in een klassieke Porsche!

'In het begin had ik er geen zin in, maar daarna wel. Vooral omdat we leuke dingen gingen doen'. Sam Leerdam, nu bijna 15, zegt het eerlijk. Hij vond het eerst niet alles dat hij een mentor van School's cool kreeg om hem te helpen met het huiswerk en andere schoolzaken. Dat was in 2016, toen hij 12 was en was blijven zitten in de eerste klas van het VMBO (basisleerweg) aan het Lentiz Floracollege in Naaldwijk.

Zijn vader Mike was in dat jaar na een half jaar ziekte overleden, nog maar 55 jaar oud. Sam, zijn Marokkaanse moeder en zijn twee jaar oudere zus bleven achter. Dit was voor hem een moeilijke tijd. Zijn vader was zijn steun en toeverlaat, ook in de sport. Sam deed karate en was een talent. Hij had de groene band en deed zelfs mee aan Europese wedstrijden. Mike reed hem overal naar toe. Toen hij er niet meer was, was dat ook het einde van Sams sportcarrière in het karate. Zijn moeder heeft geen rijbewijs en dus was er geen vervoer. Hij heeft nu een andere sport gevonden: kickboksen.

En ook op school was het niet gemakkelijk. Nadat hij in het eerste jaar was blijven zitten, riep de school de hulp in van School's cool Westland. Willem de Wildt werd vanaf december 2016 anderhalf jaar lang zijn mentor. ('Een kerstcadeautje!', roept lerares Engels Marjo van der Knaap, die toevallig in de hoek van het lokaal zit waar het gesprek plaatsvindt). Willem lacht en zegt: 'Sam was een hele spontane jongen, met wie ik het uitstekend kon vinden. Ik heb wel wat met hem te stellen gehad, want hij vond het moeilijk om in het gareel te lopen'. Sam knikt: 'Ik had mijn huiswerk vaak niet af'. Ja, beaamt Willem, huiswerk was dikwijls een probleem, evenals op tijd komen. 'Dus wat ik vooral deed was structuur brengen: boeken kaften, huiswerk op tijd maken, niet als je een proefwerk hebt, de avond ervóór pas gaan leren, op tijd op school komen, niet vergeten je boeken mee te nemen van of naar school. Sam is een slimme jongen, maar hij moest wel leren plannen en dat is steeds beter gegaan'.

Willem kwam één keer in de week op maandagmiddag na school bij Sam thuis in De Lier. 'Ik ging altijd met veel plezier naar hem toe. Dan maakten we eerst een praatje met zijn moeder erbij en dan gingen we met huiswerk aan de slag, soms beneden in de kamer, soms boven op zijn kamer'. Sam had moeite met begrijpend lezen en kreeg wekelijks van Willem een leesopdracht. Maar er waren dus ook de leuke dingen. Zo zijn ze samen een keer gaan golfen, hebben ze met enkele andere pupillen erbij gekookt en zijn ze met Willems eigen klassieke Porsche een eind gaan rijden.
​
Sam moet het nu in de tweede klas zonder hulp van Willem stellen en dat gaat heel goed. Hij haalt mooie cijfers, onder meer voor Engels waar hij nauwelijks voor hoeft te leren ('dat is altijd goed gegaan omdat ik veel game'), kunstvakken en Nederlands. Wiskunde vindt hij lastig. Welke opleiding hij hierna gaat doen, weet hij nog niet. Daarover maakt hij zich nog geen zorgen. Dat is pas over twee jaar. 'ICT lijkt me wel wat voor jou', roept Marjo vanuit de hoek. Sam sluit het niet uit.

Mentoren stellen zich voor

​“Mijn naam is Martine de Bruijn en ik woon in Honselersdijk. Ik werk als zelfstandig coach en trainer en dit schooljaar [2019-2020, red.] ben ik gestart als thuismentor bij School’s cool Westland. In het verleden heb ik 14 jaar in het middelbaar onderwijs gewerkt. Het begeleiden van leerlingen als klassenmentor heb ik in die jaren altijd één van mijn leukste en boeiendste werkzaamheden gevonden. Nu ik niet meer werkzaam ben in het onderwijs, kan ik hier via School’s cool toch invulling aan blijven geven. Het leukste aan het mentorschap vind ik het persoonlijk contact met, op de eerste plaats, de leerling, maar ook met zijn ouders/verzorgers en in mijn geval ook met de klassenmentor op school.
Ik vind het mooi om een bijdrage te kunnen leveren aan deze samenwerking en zo samen een optimaal resultaat van groei en ontwikkeling te bereiken. Iedere week bezoek ik mijn mentorleerling met veel plezier en ik kom iedere keer met meer energie thuis. Ik ervaar de begeleiding echt als een verrijking in mijn leven.”