Hoe overleef ik de brugklas? 

Welkom bij School’s cool Westland!

Voor alle kinderen is de overgang van basisschool naar voortgezet onderwijs een grote stap. Voor sommige kinderen ook een lastige stap, als gevolg van hun aard of gedrag of omstandigheden thuis. Zij kunnen wel een steuntje in de rug gebruiken om onderpresteren en schooluitval tegen te gaan. School’s cool Westland geeft begeleiding aan brugklassers die dit risico lopen.
De ondersteuning wordt geboden door een mentor, een vrijwilliger met een gedegen opleiding die de leerling wekelijks thuis bezoekt en helpt met alle schoolzaken. Zo worden ook de ouders erbij betrokken. School’s cool werkt al in meer dan vijftien gemeenten in Nederland en de methode blijkt erg succesvol. Uit metingen is gebleken dat 95 procent van de geselecteerde risicoleerlingen zijn best blijft doen op school en de schoolcarrière vervolgt.
​
Snel meer weten over School's Cool Westland? Bekijkt u dan het filmpje hierboven! In minder dan 6 minuten vertellen wij u wat wij doen en hoe ouders, scholen en mentoren ons werk ervaren. 
Nieuwsbrief ontvangen? Klik hier

Sam leerde plannen én reed in een klassieke Porsche!

'In het begin had ik er geen zin in, maar daarna wel. Vooral omdat we leuke dingen gingen doen'. Sam Leerdam, nu bijna 15, zegt het eerlijk. Hij vond het eerst niet alles dat hij een mentor van School's cool kreeg om hem te helpen met het huiswerk en andere schoolzaken. Dat was in 2016, toen hij 12 was en was blijven zitten in de eerste klas van het VMBO (basisleerweg) aan het Lentiz Floracollege in Naaldwijk.

Zijn vader Mike was in dat jaar na een half jaar ziekte overleden, nog maar 55 jaar oud. Sam, zijn Marokkaanse moeder en zijn twee jaar oudere zus bleven achter. Dit was voor hem een moeilijke tijd. Zijn vader was zijn steun en toeverlaat, ook in de sport. Sam deed karate en was een talent. Hij had de groene band en deed zelfs mee aan Europese wedstrijden. Mike reed hem overal naar toe. Toen hij er niet meer was, was dat ook het einde van Sams sportcarrière in het karate. Zijn moeder heeft geen rijbewijs en dus was er geen vervoer. Hij heeft nu een andere sport gevonden: kickboksen.

En ook op school was het niet gemakkelijk. Nadat hij in het eerste jaar was blijven zitten, riep de school de hulp in van School's cool Westland. Willem de Wildt werd vanaf december 2016 anderhalf jaar lang zijn mentor. ('Een kerstcadeautje!', roept lerares Engels Marjo van der Knaap, die toevallig in de hoek van het lokaal zit waar het gesprek plaatsvindt). Willem lacht en zegt: 'Sam was een hele spontane jongen, met wie ik het uitstekend kon vinden. Ik heb wel wat met hem te stellen gehad, want hij vond het moeilijk om in het gareel te lopen'. Sam knikt: 'Ik had mijn huiswerk vaak niet af'. Ja, beaamt Willem, huiswerk was dikwijls een probleem, evenals op tijd komen. 'Dus wat ik vooral deed was structuur brengen: boeken kaften, huiswerk op tijd maken, niet als je een proefwerk hebt, de avond ervóór pas gaan leren, op tijd op school komen, niet vergeten je boeken mee te nemen van of naar school. Sam is een slimme jongen, maar hij moest wel leren plannen en dat is steeds beter gegaan'.

Willem kwam één keer in de week op maandagmiddag na school bij Sam thuis in De Lier. 'Ik ging altijd met veel plezier naar hem toe. Dan maakten we eerst een praatje met zijn moeder erbij en dan gingen we met huiswerk aan de slag, soms beneden in de kamer, soms boven op zijn kamer'. Sam had moeite met begrijpend lezen en kreeg wekelijks van Willem een leesopdracht. Maar er waren dus ook de leuke dingen. Zo zijn ze samen een keer gaan golfen, hebben ze met enkele andere pupillen erbij gekookt en zijn ze met Willems eigen klassieke Porsche een eind gaan rijden.
​
Sam moet het nu in de tweede klas zonder hulp van Willem stellen en dat gaat heel goed. Hij haalt mooie cijfers, onder meer voor Engels waar hij nauwelijks voor hoeft te leren ('dat is altijd goed gegaan omdat ik veel game'), kunstvakken en Nederlands. Wiskunde vindt hij lastig. Welke opleiding hij hierna gaat doen, weet hij nog niet. Daarover maakt hij zich nog geen zorgen. Dat is pas over twee jaar. 'ICT lijkt me wel wat voor jou', roept Marjo vanuit de hoek. Sam sluit het niet uit.